Η φωτοκαταλυτική δραστικότητα νανοκρυστάλλων τιτανίας (TiO2) στη φάση του ανατάση σε καθαρή μορφή καθώς και με προσμίξεις μαγγανίου, υπό διάφορες αναλογίες, μελετήθηκε με βάση την οξείδωση-διάσπαση των αέριων ρύπων (ΝΟ, CH3CHO) παρουσία υπεριώδους και ορατής ακτινοβολίας. Η σύνθεση των δομών αυτών με ανεπτυγμένες κυρίως τις {001} έδρες πραγματοποιήθηκε σε αυτόκλειστους. Η μορφολογία των κρυσταλλιτών των φωτοκαταλυτικών δειγμάτων προσδιορίστηκε με τρεις διαφορετικές τεχνικές: περίθλαση ακτίνων Χ (XRD), μικροσκοπία διερχόμενης δέσμης (TEM) και τέλος με φασματοσκοπία Raman (Raman). Τα αποτελέσματα των παραπάνω τεχνικών οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η μορφή των φωτοκαταλυτών είναι νανοπλακίδια με μεγαλύτερες τις επιφάνειες των κρυσταλλικών εδρών {001} του κρυστάλλου του ανατάση. Η παρατηρούμενη ανισοτροπική διαπλάτυνση στην κατανομή της έντασης γύρω από κάθε ανάκλαση Bragg στα διαγράμματα XRD, σύμφωνα με την ανάλυση με τη μέθοδο Rietveld ερμηνεύεται με βάση την ανισοτροπία στις διαστάσεις των νανοκρυσταλλιτών. Χημική ανάλυση των δειγμάτων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση φασματοσκοπίας φωτοηλκτρονίων ακτίνων Χ (XPS), η οποία έδειξε την παρουσία ιόντων μαγγανίου στο πλέγμα του ανατάση. Τέλος η φασματοσκοπία διάχυτης ανάκλασης ορατού/υπεριώδους (DRS) εμφάνισε μετατόπιση στο φάσμα απορρόφησης προς τα μήκη κύματος της ορατής ακτινοβολίας όσο αναφορά τα δείγματα του ανατάση με προσμίξεις μαγγανίου.

TiO2, Φωτοκατάλυση, οξείδωση ΝΟ, διάσπαση CH3CHO