Στην παρούσα εργασία πραγματοποιείται μία μελέτη βελτιστοποίησης της διαδικασίας εκχύλισης του φυτού Glycyrrhiza glabra (γλυκόριζα), με την τεχνική του υπερκρίσιμου διοξειδίου του άνθρακα παρουσία οργανικού συνδιαλύτη. Στόχος: η μεγιστοποίηση της απόδοσης και της δράσης του εκχυλίσματος. Αυτό επιτυγχάνεται με τη βοήθεια της Μεθόδου Επιφάνειας Απόκρισης (Response Surface Methodology, RSM), όπου και μελετάται η επίδραση διαφόρων παραμέτρων, όπως η πίεση και η θερμοκρασία εκχύλισης, η ροή του CO2, το ποσοστό του συνδιαλύτη, η κοκκομετρία και η υγρασία της πρώτης ύλης, στην απόδοση της διεργασίας και στη δραστικότητα του προϊόντος. Επιπλέον, για την περιγραφή της διεργασίας χρησιμοποιείται ένα μαθηματικό μοντέλο μεταφοράς μάζας με σκοπό την περαιτέρω χρήση του για το σχεδιασμό και την αριστοποίηση της διεργασίας (κλιμάκωση μεγέθους). Τέλος, λαμβάνει χώρα η επεξεργασία του υπολείμματος της υπερκρίσιμης εκχύλισης, το οποίο και εκχυλίζεται με μίγματα H2O και EtOH για την παραλαβή των πολικών μεταβολιτών σε συσκευή Επιταχυνόμενης Εκχύλισης (Accelerated Solvent Extractor). Τέλος, μελετάται η απόδοση της διεργασίας, η περιεκτικότητα των εκχυλισμάτων σε δραστικούς μεταβολίτες και της δραστικότητάς τους σε ελέγχους αντιοξειδωτικής δράσης (DPPH) και αναστολής της τυροσινάσης.

Γλυκόριζα, υπερκρίσιμη εκχύλιση, διοξείδιο του άνθρακα, βελτιστοποίηση, μοντελοποίηση, τυροσινάση, αντιοξειδωτική δράση.